Sevdaya düşkün kalpler olmalı, çarçabuk bitmeyen, tükenmeyen
Yürünülen yollarda ağustos böcekleri şarkılar söylemeli
Acıyla susturulmuş insan sesleri
Bir kadının sessizliğine sığınmış takım elbiseleri
Bir çocuğun kimsesiz çığlıklarıyla kaplı bir dünya olmamalı
Hıçkırarak ağladığımız günlerin teselli omuzu,
Kahkahalara boğulduğumuz zamanların en manidar hediyesi sayılmalı
Göğe selam söyleyecek bir yer olmalı
Bazı kelimelerimiz müebbette, bazıları muhabbette
Bıçak üstü cümlelerimiz beyaz gömleğe ön iliklememeli
Hür kuş misali göklerde süzülmeli
Şiirler, şarkılar özgür kalmalı, bu dünya böyle olmalı.
Hüznü yere serilen minderlerde göğü selamlamalı mavi önlüklüler
Yeni yıkanmış çarşaf gibi kokmalı her sokak
Adalet kokmalı
Baktıkça doyulmayan renk cümbüşü sarmalı korkulukları
Tek rengin kan kırmızısı olmadığını bilmek
Ve dönüp geriye bakıldığında yüceliğini hissetmeli insan
İşte tam olarak bu dünya böyle olmalı
Tuğba Korkmaz
