Nasıl bir dünya istiyorum?
Cevabını bilinmezliğin tam ortasına gizlemişler sanki
Düşünmek nasıl olur öğretmemişler ki bize
Eksik bir şeyler var
Ben bulmaya çalıştıkça kaybolmuşum
Sesim bağırmaktan kısılmış
Sesimi duyurmak için bağırmak zorunda kalmak istemiyorum
Pamuk tıkamışlar dünyanın kulaklarına, çıkarın onu
Attığım adımların aydınlığa çıkmasına ihtiyacım var
Boşuna olmamalı tüm bu çabalarımın sonucu
Zamanın kapıları umutsuzluğa açılmasın artık
Nefretin sevgiyi sakladığı bir dünya istemiyorum
Sevgiyi bulmaktan korkanlar, nefretten güç alırlar
Nefretten güç alanların egemen olduğu bir dünya istemiyorum
Hep oradan oraya sürüklenip durdum
Ama ben herkesin gittiği yoldan gitmek zorunda değilim ki
Farklı olduğum noktalardan hor görmeyin beni artık
Ait olmadığım kalıplara sığmaya çalışmaktan yoruldum
Yorulmaktan daha da yorgunum
Kabullenmek istemiyorum artık
Adaleti nerede bulabilirim?
Huzurla başımı yastığa koyabileceğim günler çok mu uzak?
Karamsar gözlerle bakmak istemiyorum artık bu sabahlara,
Güneş doğuyorsa hala umut var demek istiyorum
Özgürmüşüm gibi gözükmek değil de, gerçekten özgür olmak istiyorum
İpe bağlanan bir uçurtma gibi gökyüzünde gezdirilmek değil,
Bir kuş gibi bağımsızca hareket etmek istiyorum
Artık kandırılmaktan yoruldum
Rüzgarın uğultusunu rahatça dinleyebileceğim bir yeri nerede bulabilirim?
Anlaşılmaya ihtiyacım var
Gelecek güzel günler çok mu imkansız?
Sidal Deniz Gül
Şiir Kategorisi 18-25 Yaş Birincisi
Genç Hayat Kültür Sanat Ödülleri 