Geçen Sene Kazananlar

Son Konferans

‘Lütfen konferans başlamadan önce telefonlarınızı sessize alınız.’ Büyük salonun içinde merdivenleri çıkarken aynı zamanda koltuk numaralarına bakarak oturmam gereken yeri arıyordum. Telefonları sessize almamız istenen duyuru ben yerime geçene kadar on kere daha yapıldı. Sonunda kendi koltuğumun olduğu sırayı bulunca insanlardan izin isteyerek önlerinden geçip koltuğuma doğru ilerledim. Tek başıma katıldığım ilk konferanstı. Etrafımdaki insanların yaşı benden oldukça büyüktü. Yine de koltuğumu ararken benim yaşlarıma yakın birkaç  genç gördüm. Beni ortamdan yabancılaştırmayan tek şey buydu. Işıkların kapanmasıyla sahneye 70’lerinin sonunda bir adam çıktı. Saçlarına ak düşmüş, gözaltları sarkmıştı. Kimin konferansına katıldığımı bilmiyordum. Okul çıkışı elime sıkıştırılan broşürdeki ücretsiz ve gündem yazıları dikkatimi çektiği için katılmıştım. Kendimi biraz daha bilgili hissetmek istemiştim sanırım. Birileri ‘Dün neredeydin?’ deyince…

Elif Bişkin

14-17 Yaş Kategorisi Birincisi

 Nasıl Bir Dünya İstiyordum?

Gözlerimi açtığımda çiçeklerle dolu bir kırın ortasında yatıyordum. Uzaktan ve uğultu şekilde gelen çocuk sesleri hala neşesini kaybetmemişti. Nedense burası güvenilir ve bir o kadar sevgi dolu bir anne kucağı gibi hissettiriyordu. Yavaşça yerimden kalktım. Parlak güneş gözlerimi kamaştırıyor bir yandan da bana ısı ve ışığıyla sevgisini gönderiyor,beni kucaklıyordu. Çiçeklerle dolu kırdan gelen ferahlatıcı,hafif,hoş koku her nefes alışımda yaşamın en güzel şey olduğunu hatırlatıyordu. Önümde duran insan topluluğunun gülen yüzleri her onlara baktığımda biraz daha samimi geliyordu. Gözüm ortama alışınca cesaretimi topladım ve kamaşan gözümün acımaması için yere indirdiğim kafamı yukarı kaldırdım.O da neydi!?Uzaklaşmaktaydı çocuk sesleri,gülen insan yüzleri. İçimi korku sardı bir anda. Beni bırakıyorlar mıydı yoksa?!Topladım olanca gücümü koşmaya başladım, derin bir solukla döküldü ağzımdan kelimeler…

ZEYNEP GÜLTEKİN

14-17 Yaş Kategorisi İkincisi

Suyun Değişimi

İnsanlar dalgalara kapıldığında ertesi gün oldu. Ve bir su damlası yaprağından kayarak kendini toprağa bıraktı. Topraktan bir kavak korusunun köklerine sızdı su. Kışın bile ağaçların gölgelerine selam veren insanların yüreğine sızdı. Sonra dalgalar dindi. Sonsuz mavilikteki gökyüzü ve üzerine yattığınızda bedeninizi ipince bir çizgiyle ayırarak iki farklı sizi de ortaya çıkaran deniz bir fermuar gibi birleşti. Birleşmeliydi çünkü o dev gemiler dalgaların arasında yok olduktan sonra suların hiçbir anlamı yoktu. Denizde oradan oraya savrulan insanlar kendilerine baktı. Gerçekten ne istediklerine baktı. Her biri öteberilerine yapışmış yosunlardan hayallerini yaptı. Aslanlığa soyunan kediler kedi oldu. Karıncalar karınca, zürafalar zürafa oldu. Ve nice tırtıllar birer kelebek oldu. O, bir yerlere yetişmek için koşmadı. Kendi ayaklarıyla kendi sinirlerine basmak için…

Gökçe Aydın

14-17 Yaş Kategorisi Üçüncüsü

Kahramanlardı

‘’Savaş yok, bayrak beyaz.’’ zoraki Türkçesi ile bunları söylemişti askerlere. Masum küçük kıza zarar vermezdi Türk askeri ‘’Korkma olduğun yerde kal, yerin altında bomba var kıpırdarsan ikimiz için de iyi olmaz.’’ el işaretleri ile kıza derdini anlatmaya çalıştı. Kız bunu anlamış gibi yaparak kafasını salladı, ağzından zor da olsa birkaç kelime çıkmıştı ‘’Babam nerede?’’.

Ömer ve onu ölümüne bırakmayan tertibi Mesut, bugün ikisi de her zamanki gibi aynı kabuslarla uyandı. Birbirlerine baktıklarında ikisinin de gördüğü rüyadan dolayı korktuğu belliydi. ‘’Sen de mi o kızı gördün, yine?’’ Ömer arkadaşından önce sormuştu bu soruyu, Mesut da kafasını sallayarak aynı kişiyi gördüğünü kafa işaretiyle belli etti. İkisi de bu rüyanın gerçekte var olacağını asla bilmiyordu ama bugün bütün parçalar rayına oturacaktı…

ZEHRA AVCU

14-17 Yaş Kategorisi Dördüncüsü